Op 30 november is de Hanseclub naar Kampen getogen om daar haar najaarsvergadering te houden en een gezellige bijeenkomst te genieten.

De aankomst in de bruine kroeg op de werf verliep zoals vertrouwd; drinken van matige kwaliteit koffie wat nauwelijks opvalt door het prettige gezelschap. De aansluitende lunch verdween vlot van tafel; Kampen ligt voor de meesten van ons immers niet vlak naast de deur.

Vervolgens zijn wij in groepen verdeeld, waarna met gidsen een rondleiding over de werf en de Kamper Kogge volgde. Hier werd ons duidelijk gemaakt dat gidsen kunnen liegen als of het gedrukt staat, dit alles om toch vooral een heel mooi verhaal te kunnen vertellen. Wat niet gelogen was is dat wij het op dit moment wel veel beter hebben dan onze voorvaderen. Die hadden ook wat met Hanse zeilboten en gingen een uitdagende zeiltocht niet uit de weg. Stress om op tijd maandag weer aan het werk te kunnen hadden ze dan niet, maar maanden lang verwaaid liggen en op zeer karige rantsoenen vervolgens je vrije tijd doorbrengen is toch wel een ander uiterste.

Na onze barre tocht en de zwaarmoedige verhalen trokken wij ons terug voor een slok Koggebitter uit een aardewerken borrel”glaasje”. Op deze wijze waren wij volledig toegerust om in een theater de geschiedenis van de Hanze tot ons te nemen. Zo hebben wij geleerd dat er ook Hanze steden zijn die niet aan het water liggen, maar aan verkeersknooppunten.

In de schemerdonkere bruine kroeg is de najaarsvergadering binnen de geplande tijd tot een goed einde gebracht. Het verslag hiervan maakt geen deel uit van dit relaas, hiervoor verwijs ik u naar het officiële stuk van onze website.

De afsluitende borrel met bittergarnituren ontdeed ons weer van de tijdens de vergadering opgedane stress en snack attack. Helaas hebben wij toen al afscheid genomen van enkelen van ons die vervolgens in het donker huiswaarts togen.

Het grotere deel heeft de afterparty in het lokale Italiaanse restaurant meegemaakt. Dit restaurant bleek een voltreffer te zijn, zodat wij pas ruimschoots na zonsondergang weer huiswaarts keerden.

Thuiskomend zeiden Birgitta en ik tegen elkaar: “zouden we toch niet onze Contest weer inruilen voor een Hanse?”

Frits